Sta in de wind en eet pindarotsjes!

Dit is een soort lijfspreuk van mij geworden. Ik heb het uit een boek dat ik in mijn tienerjaren gelezen heb, helaas compleet vergeten welk boek het was... Het is een metafoor voor het leven geworden,. Het maakt niet uit door welke storm je gaat, gooi je kop in de wind, omarm de storm en roep: kom maar op, hier ben ik! Geniet van het kleine in de grootsheid van de tegenslag, dan kan je elke storm aan...

(Trouwens, ik heb onlangs héérlijke pindarotsjes gevonden bij Bosscher Noten TIP!)

Lekker op de fiets naar mijn werk geweest. Ondanks de kou (en brrr... wat wàs het koud) voelde ik me helemaal opgeladen en hoopvol en energiek.

Van de week reed ik verkeerd, ik was zo in gedachten dat ik vergat wat ik ging doen en toen ik erachter kwam was het handiger om even een andere route te pakken. Hierdoor reed ik over de dijk aan het einde van de middag waarvan ik nog net even de laatste stralen van de ondergaande zon meepakte. Prachtige lucht boven het kalme water van de Lek. Adembenemend en hartverwarmend. Echt een geluksmomentje om te koesteren. En dan te bedenken dat ik dit moment bijna gemist had als ik gelijk goed was gereden!

Begin van de avond, in onze tuin, dit uitzicht. Prachtig mooi koester moment...